Grense Jakobselv en Hamningberg

Woensdagmorgen bij het opstaan regende het al. Na in de haven het vuil water geloosd te hebben en weer schoon water getankt te hebben konden we op weg naar Grense Jakobselv. Allereerst onze zwager Gerard feliciteren met zijn 65ste verjaardag. Vanaf de camperplek was het 60 km rijden, vanaf weg 886 iets minder dan vijftig kilometer. Op internet hadden we al een keer gelezen dat de weg er naar toe niet de beste weg was. Wat dat betreft klopte dat volledig. De eerste twintig km waren het gaten, kuilen en bulten. Kortom je werd soms alle kanten heen geslingerd en meestal kon je niet harder dan in de tweede versnelling rijden. De camper kreeg het zwaar te verduren maar alles is volgens ons heel gebleven. Later werd het wegdek een stuk beter alleen de laatste tien kilometer reed je over een soort gruis. En omdat het regende zag de camper er heel smerig uit. De laatste kilometers loopt de weg gelijk op met een rivier die de grens vormt tussen Noorwegen en Rusland. Onderweg kwamen we nog wat Noorse militairen tegen. Grense Jakobselv is eigenlijk niet meer dan een kerkje en het is nog gesloten ook. Je kunt nog even verder rijden en dan kom je bij de Barentszee uit. Vroeger hadden de Noren en Russen altijd strijd om dit gebied betreffende de walvisvangsten. Waarom eigenlijk naar deze plek? Al vanaf de eerste keer dat we naar Scandinavië gingen stond deze plek op de lijst om ooit een keer te bezoeken. Best indrukwekkend de weg er naar toe en bij het eindpunt ben je even stil van de overweldigende natuur. Daarna terug en dat ging voorspoediger, je wist een klein beetje wat komen ging en op het laatst reden er twee Italiaanse campers voor ons aan en zodoende konden we precies zien waar de bulten en kuilen zaten. Aan het einde van de weg ga je linksaf richting " Crossing border Russia". Dit is de grensovergang waar ik het al eerder over heb gehad. Oorspronkelijk zouden we weer terug moeten naar de haven van Kirkenes om met de Hurtigruten( de postboten) de oversteek naar Vardø te maken. Ondanks dat we de 183 euro al betaald hadden bleek later dat de camper niet mee kon. Na een chatsessie met een dame in London van de Hurtigruten bleek alles nog weer teruggeboekt te kunnen worden en tot onze verbazing kregen we al het geld ook nog weer. Om toch in Vardø te komen moesten we nu 225 km rijden. Was ook niet verkeerd want de laatste 100 km ging over één van de tien toeristische autoroute's van Noorwegen. Een mooie weg, aan de rechterkant de Varangerfjord en links de bergen. De rendieren liepen hier ook weer geregeld langs de weg. De bedoeling was om gelijk met de boot in Vardø te zijn en zowaar lukte dat ook nog. Omdat de diesel bijna op was maar even tanken in Vardø, het duurde even voor we de Shell gevonden hadden maar uiteindelijk toch gelukt. Het is het enige tankstation op dit eiland en in de omgeving. Vardø is niet veel aan, het zag er allemaal verwaarloosd uit. Wij zeiden tegen elkaar: een beetje een sjappenboel!!
Vanaf Vardø richting Hamningberg, nog maar 36 km naar de camperplek. Deze weg hoort ook bij de tien toeristische wegen van Noorwegen. In het begin gaat het wel totdat je een brug van drie meter breed over moet. Er staat ook een groot bord bij met: "drive carefully". De weg blijft 26 km lang niet breder dan drie meter. Gelukkig wel veel uitwijkplaatsen, altijd gemakkelijk als je een tegenligger ontmoet, maar wat een geweldige weg, aan de rechterkant de woeste zee. De golven slaan tegen de rotsen aan en verder steile bergwanden en veel rotsen waar je soms net met de camper door heen kan. Dan soms ook nog wat flinke stijgingen en dalingen. Kortom geen straf om deze weg te rijden. Hamningberg is zelf niet meer dan een plaats van ongeveer 25 huizen. Vroeger was het een rijk vissersdorp maar in de jaren zestig verloor het de strijd met de autoriteiten over de aanleg van een nieuwe haven en daarom is niet veel meer van de plaats over. Van oktober tot en met april is de weg ook afgesloten vanwege sneeuw dus hoe ze zich hier winters redden is voor ons een raadsel. Wij stonden op de grote camperplek en gelukkig kwam er nog een Duitse camper aan zodat we hier niet alleen stonden. 'S avonds weer regen en veel wind. Daarover meer in het verslag van 9 juni.