Atlanterhavsveien, een droom die waarheid wordt

Een uitbundig schijnende zon vanmorgen om 05.00 al en dat zou bijna de gehele dag duren. Pas later in de middag hadden we een bui van een paar minuten. Via Oysand alweer snel op de E39 richting Kristiansund. De eerste twintig kilometer bijna alleen maar tunnels. Ook de E39 is een prettige weg om te rijden. Bij Halsa heb je nog een oversteek met de veerboot naar Kanestraum. Over de Bergsoysundet hebben ze een mooie brug gelegd maar net voor deze brug hebben ze misschien wel de mooiste parkeerplaats van Noorwegen gemaakt. We hadden prachtig weer en de gekochte broodjes smaakten prima op de fraaie banken die er stonden. Door de lange Freifjordstunnelen kom je in de drukke plaats Kristiansund. Bij een rotonde aangekomen heb je de keus om het centrum in te rijden of direct de Atlantershavntunnelen te nemen. Wij deden het laatste, voor deze tunnel moet je nog steeds een flinke som tol betalen, maar de verrassing kwam later. Wanneer maak je nu mee dat je onder de Atlantische Oceaan doorrijdt? Je gaat direct flink naar beneden(10%)en al snel gaf de teller 110 km per uur aan. Dus toch maar het rempedaal wat ingetrapt. Na drie km op het laagste punt ga je weer met hetzelfde stijgingspercentage naar boven. Ik ging niet harder dan vijftig km per uur om zo lang mogelijk van deze tunnel te kunnen genieten! "Wil dat ding niet harder", hoorde ik opeens een stem naast me. Bij het tolpoortje kwam de verrassing. Ik wist niet anders dan dat we 465 NOK moesten betalen, maar het bleek dat een camper als personenauto werd gerekend en daarom bedroegen de kosten maar 130 NOK. Toen via de hele fraaie weg 64 richting Kårvåg, het begin van de Atlantershavsveien. Hier was ook een mooie camperplaats. Even gekeken en de eigenaar beloofd dat we eerst de Atlantische kustweg wilden rijden en dat we later zouden terugkomen. Hij was verbaasd toen we later toch terugkeerden. Waarom is de Atlantershavsveien nu een droom die uitkomt? We hadden al vaak van deze weg gehoord. De weg is maar 8,3 km lang, maar kent wel zeven bruggen. In 1983 is men begonnen met de bouw en pas op 7 juli 1989 werd de weg geopend. Bedenk wel dat ze in die zes jaar twaalf orkanen hebben doorstaan en er in de winter niet wordt gewerkt. De weg verbindt verschillende eilandjes met elkaar en is nu een toeristische trekpleister van de eerste orde. In 2005 werd de weg door de Noren verkozen tot de "Construction of the Century". Thuis hadden we via YouTube al heel veel filmpjes van deze weg bekeken. Nu was het mooi weer maar bekijk de filmpjes maar eens waarop ze een storm laten zien. Dan is het pas echt spectaculair. Wat hebben we vaak op een zondagavond een filmpje op YouTube bekeken en dan vooral die als ze met de fiets de weg bereden. Die droom is dus uitgekomen want toen we camper op de plek van bestemming hadden neergezet hebben we de fietsen gepakt en eerst naar het eind gereden en toen weer terug en overal gestopt om foto's te maken. De grootste brug is die over de Storseisund. De foto's zeggen genoeg waarom dit zo speciaal is. Wat veel mensen ook doen is vissen vanaf de bruggen en speciale vissersplekken die ze hebben aangelegd. Omdat er veel getijdenstroom is schijnt het vissen vangen hier uitstekend te willen. Pas tegen 18.00 uur waren we terug bij de camper. Morgen op weg naar Ålesund en dat moet via Molde. Ja Mark Post heel mooi dat je een reactie gaf en ik kan dus de conclusie trekken dat je rugpijn weer voorbij is, maar ik zal de supporters van Molde allemaal nog even de groeten doen van 020.
Nog een week en we overnachten al weer in Duitsland! We komen ogen en tijd tekort deze laatste week.