Toen bleek de camping er niet meer te zijn

Zaterdagmorgen 4 Juni scheen de zon ook weer uitbundig maar het scheelde een vest en lange broek vergeleken met vrijdag. Omdat we vandaag niet zo'n lange rit hadden gepland had Bert besloten om na het ontbijt nog maar wat trainingskilometers te maken. De route die werd gelopen was niet verkeerd, grotendeels door bos en over mooie paden. Precies 14 km werd er gelopen in een rustig tempo. Goed voor de vetverbranding dus!! Tegen 12.00 uur op weg naar Kuhmo. Nog even een klein stukje door Joensuu en toen richting weg 73. Nog maar net hier aangekomen of de de km teller passeerde de 2000 km grens. Via Lieksa en Nurmes over mooie rustige wegen ging het voorspoedig. Wel af en toe een bui onderweg. Via weg nr.75 kwamen we in Kuhmo aan. De navigatie bracht ons naar een plek waar echter geen camping meer was. Op een groot bord was alles keurig vermeld, echter over een ding hadden ze wat geplakt en dat zal ongetwijfeld de naam van de camping zijn geweest. Geen nood, we wilden toch nog wat brood kopen dus maar terug naar het stadje. We konden het toeristenbureau niet vinden dus eerst maar naar de supermarkt. Bij de kassa aan de jongedame gevraagd waar dat bureau zich bevond maar ze wist het niet, ook de jongen achter ons wist niet waar dat ding was. Buiten aangekomen een vrouw aangesproken of er in de omgeving nog een camping was. Ze sprak geen Engels maar zei alleen maar Lentuankoski. Dat bleek een klein plaatsje met inderdaad een camping. Het was ongeveer tien kilometer rijden en inderdaad een camping, niet zo groot maar wel heel knus. We stonden mooi aan het meer. Er waren nog een stel Belgen, Duitsers en twee stellen Finnen aanwezig. En voor de eerste keer deze vakantie moest de kachel toch even aan, het was wat frisjes geworden. Tegen twaalven op bed maar het was nog steeds licht. Om twee uur nachts was het al weer helemaal helder. Vanaf nu zullen we de komende tijd geen donker meer zien.